de kans is groot dat je nu al een emmer ijswater op jezelf hebt gedumpt, of iemand die je kent het zichzelf heeft zien aandoen-allemaal in naam van liefdadigheid natuurlijk.
De amyotrofische laterale sclerose (als) #icebucketchallenge is de grootste virale sociale mediabeweging van de zomer geworden, misschien alleen geëvenaard door de relatief meer controversiële Ferguson-draad, ontstaan in het kielzog van raciale onrust in Ferguson, Missouri.
Facebook overnemen in de eerste plaats heeft de ice bucket challenge geresulteerd in meer dan 2,4 miljoen video ‘ s die tot nu toe zijn gepost, elk van hen vangt het vaak hilarische, en soms ongelukkige moment waarop een emmer ijswater op een persoon wordt gedumpt.iedereen, van grootmoeders (de 86-jarige Ethel Kennedy, de weduwe van Senator Robert Kennedy, nam de uitdaging op zich) tot een pasgeboren baby en tal van beroemdheden (Bill Gates, Mark Zuckerberg en Oprah, om er maar een paar te noemen) hebben de uitdaging voltooid en doorgegeven.
het uitgangspunt is verbluffend eenvoudig: accepteer de uitdaging en giet een emmer ijswater over jezelf of doneer $100 voor als-onderzoek. Nadat je de uitdaging hebt voltooid, nomineer je drie anderen om hetzelfde te doen.
De vangst? Elke persoon heeft slechts 24 uur om de uitdaging te voltooien.
met de tijdsbeperking is het geen wonder dat de als #icebucketchallenge is geëxplodeerd in termen van sociale media-aandacht. Van 29 juli tot 17 augustus ontdekte het Data Science-team van Facebook dat het aantal mensen dat deelnam aan het online gesprek #icebucketchallenge was omhooggeschoten van minder dan 5 miljoen naar meer dan 28 miljoen. De cijfers worden nog indrukwekkender als je niet alleen rekening houdt met de toename van het “bewustzijn”, maar ook met de werkelijke financiële bijdragen aan de ALS Association: $22,9 miljoen vanaf dinsdag 19 augustus. Dit is veel meer dan het bedrag van 50.000 dollar dat in dezelfde periode vorig jaar werd verzameld.
Contents
een trage Start
de ALS ice bucket challenge kan de sociale media wereld stormenderhand veroveren, maar de fundamenten waren verre van de orkaan van betrokkenheid van beroemdheden die het nu is geworden.volgens de Wall Street Journal begon de uitdaging op het professionele golfcircuit met in wezen dezelfde structuur — gooi ijskoud water op jezelf, upload de video en tag jezelf op sociale media voordat je anderen uitdaagt hetzelfde te doen. Maar in de begindagen was de ice bucket challenge nooit expliciet of uitsluitend gekoppeld aan ALS-onderzoek. In plaats daarvan was het bedoeld om de aandacht te trekken en steun te krijgen voor verschillende liefdadigheidsinstellingen voor huisdieren.
de beweging werd pas gekoppeld aan ALS-onderzoek nadat golfer Chris Kennedy de uitdaging aanging.
Hij plaatste een video, waarbij hij de ALS Association als zijn favoriete Stichting koos, voordat hij de uitdaging doorgaf aan zijn nicht Jeanette Senerchia (haar man vecht tegen ALS). Van daaruit trok de uitdaging de aandacht van de 31-jarige als-patiënt Pat Quinn uit Yonkers, New York, wiens sociale media-kringen kruisten met de voormalige Boston College-baseballspeler Pete Frates.
geschreven door Pete Frates.
deze laatste verbinding bleek cruciaal.
toen het op Frates ‘ sociale netwerk kwam, verspreidde de uitdaging zich als een lopend vuurtje en bereikte binnen een maand zijn virale status.
Facebook traceerde de eerste vermelding van de uitdaging op zijn site tot 8 juni, en volgens The Guardian waren versies van de uitdaging al negen maanden geleden online. De vraag die dan staat, is waarom het geen tractie heeft gekregen.onmiddellijk? Waarom begon de brand, of liever gezegd de ijsstorm pas in Juli?
Waarom werkt het?
Er kunnen verschillende redenen worden toegeschreven aan het succes van de ice-bucket challenge. Om het momentum van de virale beweging echt te analyseren, is het echter het beste om het te zien als een combinatie van fundamentele elementen en vervolgens de toevoeging van een katalysator, of als je een analogie gebruikt, een hoop extreem brandbaar brandhout, en de match die nodig was om het aan te steken.
eerst onderzoeken we de fundamenten van de uitdaging zelf: wat is de ice bucket challenge en wat is het zo … viraal?
1. Het is makkelijk.
In tegenstelling tot fondsenwervingscampagnes die bijvoorbeeld de top van de Mount Everest ondersteunen, is de ice bucket challenge schokkend eenvoudig te bereiken. Een moment van ongemak, een schot van schreeuwen, en je hebt het gedaan. De pure toegankelijkheid van de uitdaging (logistiek gezien is er alleen ijswater en een container voor nodig) zorgt voor een uitdaging die minimale inspanning maar maximale blootstelling met zich meebrengt.
2. Het is leuk.
Zeg wat je leuk vindt aan frivoliteit, maar het feit blijft dat entertainmentwaarde campagnes in de internetgeneratie duwt. Gebruikers van sociale media vallen niet langer ten prooi aan in-your-face reclame of directe hard-sells. Fun is de naam van het spel. De ice bucket challenge combineert de entertainmentwaarde van kijkers met de opwinding van een uitdaging – een combinatie die reality-TV-producenten lang geleden hadden bedacht.
3. Het is persoonlijk.
de ice bucket challenge is een integraal sociale, maar ook diep persoonlijke beweging. Het maakt niet alleen gebruik van sociale media in het algemeen, het vereist dat deelnemers gebruik maken van persoonlijke netwerken, waarbij ze vrienden, familie en kennissen individueel en persoonlijk oproepen. Individuen zijn van nature veel ontvankelijker voor oproepen tot actie van vrienden in vergelijking met gezichtsloze organisaties, en hier blijkt dat.
4. Het is liefdadigheid
hoewel sommigen het werkelijke liefdadigheidseffect van de beweging in twijfel hebben getrokken, is de realiteit dat de ice bucket challenge in de eerste plaats wordt gezien als een liefdadigheidsbeweging. Cynici kunnen tut-tut de aantrekkingskracht van het worden gezien als altruïstisch om narcisme te zijn, maar zelfs dat afwijzen, trekt de tagline “voor een goed doel” onvermijdelijk de meeste om de uitdaging te accepteren en te verspreiden.
met wat lijkt op een vlekkeloze structuur voor succes op sociale media, blijft het feit dat de ice bucket challenge geen onmiddellijke uitbarsting van momentum had. Zoals gezegd gaf de moeizame start ervan geen bewijs van wat het latere succes zou zijn.
dus, als de perfecte factoren al waren uitgelijnd, wat was dan de vonk?
5. Influencers
als het gaat om sociale media bewegingen, is het primaire transportmechanisme mensen. En als je een ongelooflijk invloedrijk persoon hebt, is dat hoe en wanneer een beweging explodeert. Pete Frates, in dit geval, was de Lucifer die het vuur aanstak. Toen de uitdaging het sociale netwerk van de voormalige honkbalspeler van Boston College raakte, verspreidde het zich naar topsporters, politici uit Boston, mensen met verreikende en even, zo niet meer, invloedrijke netwerken.
De cult of celebrity heeft ongetwijfeld een belangrijke rol gespeeld in het succes van de ice bucket challenge. Met belangrijke beïnvloeders in de vorm van grote beroemdheden zoals Justin Timberlake, techgigant Bill Gates en zelfs zes leden van de New Jersey State Senate, lopen de profielen het hele scala. Hoewel Hollywood soms als oppervlakkig kan worden afgedaan, zijn Silicon Valley, Wall Street en het Witte Huis dat niet, en leidende figuren uit deze gebieden hebben het soort gewicht geleend dat de beweging een geloofwaardigheid heeft gegeven waar andere organisaties alleen maar van kunnen dromen.
critici en cynici
maar met elke succesvolle social media beweging komen zijn critici.
naarmate de dagen verstrijken, komt er steeds meer negatieve kritiek op de ALS Ice Bucket Challenge, waarbij elk hun individuele redenen aanhaalt. Beschuldigingen van” slacktivisme “of” hash tag activisme”, opmerkingen over de verspilling van res (ijswater) die in de beweging zijn gegaan, en zelfs klachten over hoe de meeste deelnemers zich onthouden van het daadwerkelijk doneren aan ALS-onderzoek, zijn opgedoken.cynici wijzen op het schijnbare narcisme van de beweging – ze roepen uitdagers op die de als-verbinding van de beweging niet vermelden. Men vraagt zich af of het tij zal keren, en de ice bucket challenge — nu gezien als hersenloos maar nuttig plezier — zal uiteindelijk gewoon gezien worden als hersenloos.
Er zijn al tekenen van slijtage te zien, waarbij President Barack Obama de uitdaging weigerde te aanvaarden en in plaats daarvan rechtstreeks aan de ALS Association doneerde. Deze afkeuring is onlangs uitgebreid tot een officieel verbod van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken dat ambassadeurs en buitenlandse dienstambtenaren verbiedt deel te nemen aan de uitdaging.
ongeacht de perceptie van de beweging zelf, komt er een interessante implicatie naar voren – dat de ALS-vereniging niet aansprakelijk zal worden gesteld, zelfs als de uitdaging uiteindelijk zuur wordt.
waarom? Omdat in tegenstelling tot social media campagnes zoals #Kony2012, de uitdaging nooit door de vereniging zelf is geconstrueerd of gepland. Het was een resultaat van organische sociale beweging en vereist bovendien dat elke deelnemer eigendom van de beweging neemt, zichzelf persoonlijk betrekt en daarom staat voor wat het zegt.
het is veelzeggend dat tot nu toe alle kritiek is gericht op de methode van de beweging zelf, maar geen enkele, op de organisatie die haar zogenaamd drijft.
wat nu?met het verbazingwekkende succes van de ALS ice bucket challenge, hebben velen zich afgevraagd of de beweging zichzelf zal uitbranden, niet in staat om zijn momentum te behouden.
voor anderen is het niet de vraag of, maar wanneer.
zoals bij alle virale sociale mediabewegingen, is het bijna onmogelijk om dezelfde mate van aantrekkingskracht te behouden als de eerste push. Trends zijn precies dat – voorbijgaande en tijdelijke, maar of de impact ervan kan worden vertaald naar een meer langdurige impact voor de coördinatoren van de beweging is een andere zaak helemaal, en een die het serieus overwegen waard is.
het is nu aan de ALS Association en haar beïnvloeders om deze virale beweging om te zetten in iets meer op de lange termijn, terwijl de beweging in de voorhoede blijft van de, weliswaar korte, digitale aandachtsspanne van mensen. Want terwijl virale sociale mediabewegingen die ongelooflijke eenmalige boost kunnen geven aan een organisatie die het wil, kan alleen consistente en relevante media-exposure het zinvolle publieke bewustzijn geven dat het nodig heeft.